Oddmund Søvik

Vassdropen og støvkornet og 54 andre vers

Det er blitt sagt at vers ikkje kan lesast for langsamt. Det krevst tid og det er naudsynt med ro. Eg trur det er rett.
 
Mest alt eg skriv har sin bakgrunn i eiga røynsle, med faktiske hendingar og levd liv. Det er ikkje «dikt og forbannet løgn». Derfor er nemninga «vers» i mine øyre betre enn «dikt». Det er òg slik at eg er ein røyndommens mann, med ein heller svakt utvikla fantasi.

Oddmund Søvik

I formalin

Som medisinarstudent

 Sto eg med menneskehjernen

 i handa

Eg skar opp

 Såg på grå og kvit substans   

Undra meg over 

hjernevindingane

Men sorga fann eg ikkje

Heller ikkje gleda

Sjela var flogen

Med kvite, kjappe vengjer

Ho ville ikkje ha likt seg

i formalin